Το Σκουτάρι είναι ένα μικρό ιστορικό χωριό της Μάνης, χτισμένο σε ένα μικρό λόφο. Από κάτω του απλώνεται ένας μικρός κολπίσκος με τρεις παραλίες που χωρίζονται μεταξύ τους με μεγάλους βράχους. Απέχει 18 χιλιόμετρα από το Γύθειο και έχει 200 περίπου κατοίκους.
Θεωρείται ότι είναι συνέχεια της αρχαίας Βορδώνας που βυθίστηκε στη θάλασσα από ισχυρό σεισμό. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ασίνη και βρισκόταν υπό σπαρτιατικό έλεγχο. Ο σύγχρονος οικισμός ιδρύθηκε από πρόσφυγες μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.
Η σημερινή ονομασία του χωριού προέρχεται από τη λατινική λέξη «scutum» που σημαίνει ασπίδα και του αποδόθηκε κατά τη διάρκεια της ακμής του στη βυζαντινή εποχή επειδή οι κάτοικοί του προστάτευαν τον Λακωνικό κόλπο.
Αποτέλεσε ορμητήριο του πειρατή Μπαρμπαρόσα, ενώ κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν προπύργιο του Ελληνισμού και οι Τούρκοι δε μπορούσαν να πατήσουν στο έδαφός του.
Το χωριό έχει πολλές βυζαντινές εκκλησίες, κάποιες από αυτές ερειπωμένες με λείψανα τοιχογραφιών. Σε καλή κατάσταση είναι η Αγία Βαρβάρα του 12ου αιώνα που βρίσκεται στην ομώνυμη παραλία του χωριού και διαθέτει τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1882, καθώς και η Κοίμηση της Παναγίας με το τέμπλο που έφερε ο Λυμπεράκης Γερακάρης από την Κωνσταντινούπολη το 1688.
Στο κέντρο του Σκουταρίου σώζεται ο Παλιόπυργος, ο πύργος της οικογένειας των Καλκανδήδων οι οποίοι θυσιάστηκαν το 1780 αντιμετωπίζοντας τα στρατεύματα του Χατζή-Οσμάν. Η κεντρική πλατεία του χωριού ονομάζεται «Πλατεία Ηρώων» και εκεί στέκει το άγαλμα του Σωτήρη Σταυριανάκου, ο οποίος σκοτώθηκε το 1974 στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο όπου υπηρετούσε ως Λοχαγός.
Φωτό: https://lakonia.mobi/