Η Σέριφος είναι ένα ήσυχο κυκλαδονήσι που μαγεύει με τη λιτή ομορφιά του. Διατηρώντας το παραδοσιακό της αρχιτεκτονικό ύφος με τα κατάλευκα σπιτάκια με τα γαλάζια παράθυρα, τα πλακόστρωτα, τους ανεμόμυλους και τα εκκλησάκια σε συνδυασμό με τις υπέροχες παραλίες έχει έναν ξεχωριστό κυκλαδίτικο αέρα.
Φέρει το όνομά της από τους αρχαίους χρόνους και προέρχεται από τη λέξη στέρφος που σημαίνει χέρσα, άγονη γη. Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων και ως πρώτοι κάτοικοί της αναφέρονται Αιολείς από τη Θεσσαλία και Ίωνες από την Αττική που εγκαταστάθηκαν γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. Βρισκόταν στην ακμή της κατά την Κλασική Εποχή και στη συνέχεια πέρασε στους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στους Ρωμαίους που τη χρησιμοποίησαν ως τόπο εξορίας, στους Φράγκους, σε Ιταλούς ευγενείς όταν εντάχθηκε στο Δουκάτο του Αιγαίου και στους Τούρκους.
Κύριο χαρακτηριστικό της ιστορίας του νησιού από την αρχαιότητα μέχρι τους νέους χρόνους ήταν η μεταλλευτική δραστηριότητα. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ξεκίνησε η συστηματική εκμετάλλευση του υπεδάφους της από εταιρείες ξένων επιχειρηματιών. Το 1916 μετά από συμπλοκές μεταλλωρύχων και χωροφυλάκων υπογράφτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα συμφωνία για οχτάωρη απασχόληση και ιδρύθηκε σωματείο. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι τιμές των σιδηρομεταλλευμάτων καθιστούν αντιοικονομική την εξόρυξη, η παραγωγή μειώνεται και τα μεταλλεία της Σερίφου κλείνουν οριστικά το 1963.
Η Χώρα της Σερίφου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά με το Ενετικό της Κάστρο του 15ου αιώνα στο ψηλότερο σημείο, ερειπωμένο πια. Στο ψηλότερο σημείο του βράχου βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και λίγο πιο κάτω η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Θεολόγου, χτισμένη σε κοίλωμα βράχου πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς. Στις κατακόμβες αυτής της εκκλησίας είναι κρυμμένο, σύμφωνα με την παράδοση, το κεφάλι της Μέδουσας. Σπίτια κολλητά το ένα στο άλλο, στενά πλακόστρωτα σοκάκια, λότζιες (είσοδοι του παλιού κάστρου), νεοκλασικά οικοδομήματα συνθέτουν το αρχιτεκτονικό τοπίο.
Σημαντικά αξιοθέατα του νησιού είναι το Λαογραφικό Μουσείο με μια συλλογή που περιλαμβάνει υφαντά, κεραμικά, οικιακά σκεύη, πορσελάνες, τοπικές φορεσιές και άλλα αντικείμενα, και το Καστρομονάστηρο των Ταξιαρχών, χτισμένο το 1572 με φρουριακή κατασκευή με ψηλό περίβολο, πολεμίστρες, μικρά στους τοίχους ανοίγματα και μια και μοναδική είσοδο (χαμηλή λότζια) σε ύψος 4 μέτρων. Οικοδομήματα που «αφηγούνται» τη μεταλλευτική ιστορία της Σερίφου είναι το Διοικητήριο στο Μέγα Λιβάδι που στέγαζε τα γραφεία, τα εργαστήρια, τις αποθήκες και την πολυτελή κατοικία των Γρόμαν, των επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονταν τα μεταλλεύματα μέχρι τον Μεσοπόλεμο, το Ηρώο ως φόρος τιμής στους μεταλλωρύχους της εξέγερσης του 1916, η υπόγεια στοά στον Κουταλά και η Σκάλα Φόρτωσης των αρχών του 20ού αιώνα με το ένα άκρος της να πατά στη στεριά και το άλλο σε πυλώνα μέσα στη θάλασσα.
Η Σέριφος έχει πανέμορφες παραλίες με πεντακάθαρα νερά για όλα τα γούστα. Βραχώδεις ακτές, με λεπτά βότσαλα ή χρυσές αμμουδιές, άλλες προσβάσιμες οδικώς, άλλες μέσα από μονοπάτια και άλλες δια θαλάσσης.
Στο νησί διοργανώνονται περισσότερα από τριάντα πανηγύρια όλο τον χρόνο από τους κτήτορες της κάθε εκκλησία και συνοδεύονται από φαγητό, ντόπιο Σεριφιώτικο κρασί και πολύ χορό.
Φωτό: https://discover-serifos.com/