Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Αποκορώνου που απέχει από τα Χανιά 25χλμ. Είναι κτισμένο σε ωραία και γραφική τοποθεσία, σε υψόμετρο 400μ. Ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται περίπου στα 220 άτομα. Το χωριό παράγει ελιές, πατάτες, κτηνοτροφικά προϊόντα και σταφύλια για κρασί. Στην κοινότητα της Ραμνής ανήκουν οι οικισμοίτα Κυριακοσέλλια, η Χιλιομοδού και τα Αλωνάκια.
Το όνομα του χωριού έχει σχέση, σύμφωνα με τον Sieber, με το όνομα της αρχαίας πόλης της ρωμαϊκής περιόδου Ράμνος ή Ραμνούς, παρόλο που κατά τη γνώμη του ιστορικού Ξονθουδίδη, δεν παρατηρούνται στην περιοχή ερείπια αρχαίας πόλης. Η αρχαία Ραμνούς ονομάστηκε έτσι, γιατί είχε πολλούς θάμνους με το όνομα ράμνοι (μαυροσπάλαθοι).
Η θέση της αρχαίας πόλης δεν είναι εξακριβωμένη. Ο Πτολεμαίος την αναφέρει σαν παράλιο του Κισάμου. Ο Πλίνιος την τοποθετεί ανάμεσα στη Λύττο και τη Λύκαστο και ο Paul Faure (Κρητικά Χρονικά ΙΓ 198) πιστεύει πως ήταν στο Στόμιο Κισάμου. Στην αρχαία Ράμνο υπήρχε ναός της Θέμιδας, που στην είσοδό του ήταν δυο θρόνοι μαρμάρινοι, ο ένας αφιερωμένος στη Θέμιδα κι ο άλλος στη Νέμεση.
Η ονομασία του χωριού δεν αναφέρεται στις ενετικές απογραφές, παρά μόνο στον Trivan ως Ramni. Το χωριό εμφανίζεται στην ιστορία από τους αρχαίους χρόνους, πεp1iπου το 1500 Π.Χ. Οι πρώτοι κάτοικοι ξεκίνησαν από την αρχαία Σαμωνάκι έρχονταν εδώ για να προμηθευτούν νερό για τις καλλιέργειές τους. Οι κάτοικοι εδώ ήταν πάντα λίγοι και δεν αναπτύχθηκε ποτέ μεγάλη πόλη, ήταν δηλαδή πάντοτε συνοικισμός.
Αργότερα οι Ενετοί απώθησαν τους κατοίκους στο επάνω, άγονο μέρος του χωριού, αναγκάζοντάς τους να υδρεύονται από κολύμπους, δηλαδή λάκκους με νερό. Το 1717 έπεσε πανούκλα κι όσοι σώθηκαν από την Αρρώστια έφυγαν, έτσι ερημώθηκε το επάνω χωριό. Οι λίγες οικογένειες που απόμειναν, επανήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη σημερινή τοποθεσία του χωριού. Με τους Τούρκους έζησαν αρκετά ειρηνικά και δεν είχαν διαφορές.
Παλιότερες οικογένειες είναι οι Ματσαμάκηδες, οι Κουμπανιουδάκηδες, οι Ροκάκηδες ή Γιωργουδάκηδες, οι Ψεγιαννάκηδες, οι Κοκόκηδες και οι Καραγιαννάκηδες. Ο φιλόσοφος Γρηγόρης Γεωργοuδάκης κατάγεται από τη Ραμνή. Είχε αναπτύξει θεωρίες που αργότερα έγιναν αποδεκτές από Ιάπωνες, Γερμανούς και Ρώσους επιστήμονες. Είχε μιλήσει για τη διάσπαση του ατόμου από το 1927.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα, 1980-1995.