Το Πέτα είναι ένα ηπειρώτικο χωριό, γνωστό για την ομώνυμη μάχη του 1822, μία από τις σημαντικότερες της Ελληνικής Επανάστασης παρότι δεν είχε θετική έκβαση για τους Έλληνες. Βρίσκεται 8 χιλιόμετρα μακριά από την Άρτα και είναι έδρα του Δήμου Νικολάου Σκουφά. Κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 1.563 κατοίκους, η κύρια ασχολία των οποίων είναι η γεωργία.
Η περιοχή κατοικείται από την αρχαιότητα, γεγονός που αποδεικνύεται από την αποκάλυψη αρχαίου νεκροταφείου.
Το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορία του χωριού είναι η Μάχη του Πέτα που έλαβε χώρα στις 4 Ιουλίου 1822 με τους Έλληνες συνεπικουρούμενους από το Τάγμα των Φιλελλήνων να μάχονται εναντίον του οθωμανικού τακτικού στρατού που είχε στο πλευρό του και σώματα ατάκτων Τουρκαλβανών. Η ήττα των Ελλήνων είχε δυσάρεστες συνέπειες για τους Σουλιώτες και τη συνέχιση του απελευθερωτικού αγώνα στην ‘Ήπειρο. Στη μνήμη των πεσόντων έχει δημιουργηθεί μνημείο σε ένα από τα ψηλότερα σημεία του χωριού .
Αξιόλογο προστατευόμενο μνημείο του Πέτα είναι ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου που χρονολογείται από το 1850 και διαθέτει έναν υπέροχο κεντητό επιτάφιο, κατασκευασμένο το 1647. Ενδιαφέρον έχει το λαογραφικό μουσείο που στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό πετρόκτιστο κτίριο και φιλοξενεί μια πλούσια συλλογή με εκθέματα από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Ανάμεσά τους ο επισκέπτη μπορεί να δει γεωργικά εργαλεία, αντικείμενα οικιακής χρήσης και πλούσιο φωτογραφικό υλικό που αποτυπώνει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Ένα από τα έθιμα που αναβιώνει κάθε Ανάσταση στο Πέτα είναι να σπάνε το μπότι, το σκεύος για τη μεταφορά και την αποθήκευση του νερού, που ήταν βασικό καθημερινό εξάρτημα για κάθε σπίτι τα παλιά χρόνια. Όταν χτυπούσε η καμπάνα χαρμόσυνα για την Ανάσταση, όλοι μαζί έσπαγαν το μπότι που συμβόλιζε τον θόρυβο που έγινε, κατά τις Γραφές, όταν αναστήθηκε ο Χριστός. Σήμερα, το μπότι σπάει στην κεντρική πλατεία του χωριού.
