To Μουζάκι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 180 μ., στις παρυφές του Ίταμου (παρακλάδι του Κόζιακα). Διασχίζεται από το χείμαρρο Πάμισο, με τα πανέμορφα πλατάνια στις όχθες του, που χύνεται στον Πηνειό. Αποτελεί διοικητικό και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό 1.961 κατοίκους. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τη γεωργία, το εμπόριο. Πολλοί είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ ορισμένοι ασκούν ακόμη τα παραδοσιακά επαγγέλματα του σιδηρουργού, του αμπελουργού και του οινοποιού.
Η ιστορία της περιοχής του Μουζακίου είναι μακραίωνη, όπως αποδεικνύεται από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το Μουζάκι, στη θέση «Επισκοπή», τοποθετείται η αρχαία πόλη των Γόμφων, η οποία ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαιότητας στη Δ. Θεσσαλία. Αποτελούσε σημαντικό κόμβο και πέρασμα για τα χωριά της Αργιθέας, ενώ συνέδεε την Ήπειρο με τη Θεσσαλία. Την εποχή της επέκτασης της Μακεδoνικής κυριαρχίας, η πόλη έπεσε στα χέρια του Φιλίππου Β’ και μετονομάσθηκε προς τιμήν του σε Φιλιππόπολη. Τότε ήταν μία από τις πιο εύρωστες οικονομικά πόλεις της θεσσαλικής γης, αφού ήδη από το 340 π.Χ. οι Γόμφοι έκοψαν αργυρά νομίσματα και αργότερα χάλκινα με το όνομα τους. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Γόμφοι ενεπλάκησαν στους εμφυλίους πολέμους μεταξύ των Καίσαρα και Πομπήιου και το 48 π.Χ., ακολουθώντας την πολιτική του Κοινού των Θεσσαλών, τάχθηκαν με το μέρος του Πομπήιου, αρνούμενοι να ανοίξουν τις πύλες τους στο στρατό του Καίσαρα. Ύστερα από πολιορκία ο στρατός του Καίσαρα κατέλαβε και λεηλάτησε ολόκληρη την πόλη, σκοτώνοντας πολλούς Γομφείς. Τον 6ο αιώνα μ.Χ., το τείχος που την περιέβαλλε ανακαινίσθηκε από τον Ιουστινιανό και κατά την ύστερη βυζαντινή εποχή έγινε έδρα Επισκόπου, η οποία διατηρήθηκε μέχρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κατά την Τουρκοκρατία ολόκληρη η περιοχή του Μουζακίου ήταν τιμάριο ενός απάχη στο Φανάρι και ανήκε στο βιλαέτι του Φαναρίου.
Η Θεσσαλία, η περιοχή με τα περισσότερα επαναστατικά κινήματα στα Χρόνια της Τουρκοκρατίας, έδωσε δυναμικό παρόν στο μεγάλο ξεσηκωμό του Έθνους το 1821, αλλά παρέμεινε σκλαβωμένη και μετά την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας. Έτσι, το Μουζάκι προσαρτήθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα στις 10/05/1881 με τη διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης.
Το 1943, το Μουζάκι πυρπολήθηκε από τους Ιταλούς και για το λόγο αυτό τα σπίτια του είναι νεόκτιστα, με ελάχιστα σωζόμενα δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.