To Μοσχοχώρι είναι πεδινό χωριό της Πιερίας που βρίσκεται σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από την πόλη της Κατερίνης. Παλιότερα, μάλιστα, ονομαζόταν Δέκατο Χιλιόμετρο λόγω της θέσης του. Κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 516 κατοίκους, οι οποίοι έχουν ως κύρια ασχολία την καλλιέργεια καπνού.
Οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού κατάγονται από τον Μοσχοπόταμο, ένα χωριό που πυρπολήθηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, οι οποίοι κατέφυγαν στο σημερινό Μοσχοχώρι.
Χαρακτηριστικό είναι το γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων του Μοσχοχωρίου για το οποίο έχει εκδοθεί πόνημα από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.
Κεντρικός ναός του χωριού είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ διαθέτει νηπιαγωγείο, δημοτικό, αγροτικό ιατρείο, γυμναστήριο, φαρμακείο και Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών. Επίσης, έχει δημιουργηθεί ένας όμορφος χώρος αναψυχής με πλατανόδασος.
Ξεχωριστό έθιμο του χωριού είναι αυτό της Ρόκας, όπου την τρίτη μέρα του Πάσχα οι κάτοικοι καίνε τη ρόκα, το εξάρτημα του αργαλειού. Το έθιμο βασίζεται σε μια ιστορία από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας που συνέβη στον Μοσχοπόταμο. Σύμφωνα με την παράδοση, έρχονταν στο χωριό ζαπτιέδες, δηλαδή τουρκικά αποσπάσματα, που ήθελαν να αρπάξουν γυναίκα ή να σκοτώσουν άντρα ή να ρημάξουν, πάντα για κακό. Κάποια φορά, την Τρίτη μέρα του Πάσχα, μπήκαν στα σπίτια και άρπαξαν δυο τρία άτομα. Τα πήραν για να τα εκτελέσουν, γιατί δεν έβρισκαν άλλους άντρες, καθώς ήταν όλοι στο βουνό. Τους είχαν δεμένους στην πλατεία και ετοιμάζονταν να τους εκτελέσουν, όταν οι γυναίκες με επικεφαλής την Μπηΐνα που ασκούσε ιδιαίτερη επιρροή στο γυναικείο πληθυσμό του χωριού, αποφάσισαν να πάρουν τις ρόκες τους, να τους ανάψουν φωτιά και να πέσουν πάνω στους ζαπτιέδες. Οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν με αποτέλεσμα οι μελλοθάνατοι Μοσχοποταμίτες να γλιτώσουν χάρη στην έξυπνη κίνηση των γυναικών. Η Μπηΐνα είναι η Μπέινα, γυναίκα του Μπέη, και ουσιαστικά σημαίνει αρχόντισσα. Στο έθιμο, οι κάτοικοι χορεύουν σε δύο κύκλους, έναν με νέους και ένας με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, τραγουδώντας. Στη συνέχεια μία γυναίκα δίνει το σύνθημα της αποχώρησης των ανδρών και γνέθει τη ρόκα της τραγουδώντας. Μετά καλεί έναν άνδρα να την ανάψει και η γιαγιά αρχίζει να κυνηγά τους άνδρες, ενώ στο κυνήγι μπαίνουν κι άλλες ηλικιωμένες. Στο τέλος η γιαγιά σβήνει τη ρόκα, αποχαιρετά τους παριστάμενους και οι γυναίκες αποχωρούν ήσυχα.