Το Μονόδρι (ή Μονόδρυ ή Μονόδρυο) είναι χτισμένο σε δύο επίπεδα με το Άνω Μονόδρι να βρίσκεται στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου και το Κάτω Μονόδρι στον κάμπο. Οι δύο συνοικισμοί έχουν ως φυσικό τους χώρισμα τον ποταμό Μανικιάτη και συνδέονται μέσω μιας περίτεχνης πέτρινης γέφυρας που κατασκευάστηκε το 1888 με ηφαιστειογενή πέτρα από την περιοχή των Κήπων που πελεκήθηκε και μεταφέρθηκε στο Μονόδρι με ξυλάμαξες.
Σχετικά με την ονομασία του χωριού έχουν εκφραστεί διάφορες απόψεις που δικαιολογούν και τις διαφορετικές εκδοχές της γραφής του. Κατά μία εκδοχή προέρχεται από το μονίδριο (Μονόδρι), δηλαδή το μικρό εκκλησάκι που υπήρχε στο πλάτωμα του λόφου, κατά άλλη από το δάσος δρυών (Μονόδρυο) και κατά μια τρίτη εκδοχή από τη λέξη υδρία (Μονόδρυ) γιατί εκεί γίνεται η συλλογή και διοχέτευση των νερών της ψηλότερης περιοχής.
Ο παλιός βυζαντινός οικισμός που βρισκόταν στον κάμπο του Μονοδρίου καταστράφηκε τον 9ο αιώνα από πειρατές και οι κάτοικοι που διέφυγαν ίδρυσαν τον νέο οικισμό στην κορυφή του λόφου. Το νέο χωριό βρέθηκε στην ακμή του κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας και τότε χτίστηκε πύργος για την κατόπτευση της περιοχής που σωζόταν μέχρι τον 19ο αιώνα, αλλά κατεδαφίστηκε για να κατασκευαστεί η εκκλησία με το πανύψηλο καμπαναριό. Το μόνο που σώζεται από τον παλιό πύργο είναι ο βενετσιάνικος θυρεός του που παριστάνει ένα άγγελο με ανοιγμένες τις φτερούγες του και ο οποίος έχει ενσωματωθεί στον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Η καταγραφή του χωριού σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 αναφέρει ότι είχε 197 σπίτια και ήταν έδρα του Ναχιγιέ του Μονοδρίου.
Όμορφο σημείο του χωριού είναι η κοιλάδα που δημιουργεί ο Μανικιάτης, η οποία είναι γεμάτη με πλατάνια και διάφορα είδη φυτών.
Φωτό: http://evoikianatropi.blogspot.com/