Πολλά μικρά ρυάκια υπάρχουν στο χωριό. Πηγάζουν από το όρος Πενταδάκτυλος και νοτιότερα ενώνονται στον ποταμό Πηδιά. Σημαντικά πετρώματα υπάρχουν στην περιοχή (ψαμμίτες, κιμωλία, γύψοι κ.ά). To έδαφος της Μιας Μηλιάς ήταν κατάλληλο για την κατασκευή τούβλων και κεραμιδιών.
Η βλάστηση είναι άγρια και το βόρειο τμήμα του χωριού καταλαμβάνεται από το κρατικό δάσος της Κυθρέας.
Στα τρία χιλιόμετρα βόρεια του οικισμού υπάρχει το φράγμα της Μιας Μηλιάς, από το οποίο αρδευόταν έκταση 174 εκταρίων, με καλλιέργεια λαχανικών και σιτηρών.
Σημαντική ήταν και η εκτροφή ζώων και πουλερικών. Επιπλέον υπήρχαν πάνω από 30 βιομηχανικές μονάδες (αφορούσαν έπιπλα, ένδυση, δερμάτινα είδη, μηχανήματα, μεταλλικά ορυκτά προϊόντα, εξαρτήματα μεταφορικών μέσων κ.ά).
Το χωριό υπήρχε από τον Μεσαίωνα. Σε παλαιούς χάρτες υπάρχει η σημείωση “Miamida”. Κατά την Φραγκοκρατία ήταν φέουδο.
Η κύρια εκκλησία είναι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και κτίστηκε το 1894. Διαθέτει γοτθικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, με πιθανή επιρροή από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη στην Λευκωσία.
Από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα λειτούργησε η σιδηροδρομική γραμμή Λευκωσίας- Αμμοχώστου, η οποία περνούσε κοντά από το χωριό, το οποίο διέθετε και σιδηροδρομικό σταθμό.
Αξιοσημείωτο είναι το πρώτο σιδερένιο γεφύρι της Κύπρου, το οποίο κατασκευάστηκε στο χωριό και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1883.