Τα Λιβάδια είναι χωριό και κοινότητα της επαρχίας Μυλοποτάμου. Βρίσκεται στους πρόποδες του Ψηλορείτη σε υψόμετρων 600 μ. Απέχει 45 χμ. νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και έχει 1500 κατοίκους. Στην κοινότητα υπάγονται και οι οικισμοί: Κράνα, Συνολιανά (Βρύση). Κουγιουμτζανά και Μαριανά.
Για την προέλευση του ονόματος του χωριού οι κάτοικοι διηγούνται τα εξής: Μέχρι τα χρόνια της Τουρκοκρατίας είχε το όνομα Λεβεντοχώριή Καπετανοχώρι. Οι Τούρκοι δεν κατοίκησαν ποτέ στο χωριό. Κάπου – κάπου όμως έκαναν επιδρομές και λεηλατούσαν το χωριό. Σε μια απ’ αυτές τις επιδρομές οι κάτοικοι αντέδρασαν και οκότωσαν ολόκληρο το τουρκικό απόσπασμα. Μετά απ’ αυτό ο Τούρκος πασάς -που είχε έδρα στους Μαργαρίτες – με πολυάριθμο τουρκικό στρατό έφθασε στο χωριό και αφού έγινε σκληρή μάχη οι Τούρκοι το έκαψαν. Όταν επέστρεψε στους Μαργαρίτες και τον ρώτησαν για την έκβαση των πραγμάτων είπε: «Το έκανα Λιβάδια» και έτσι έμεινε το όνομα Λιβάδια. Το χωριό πιθανολογείται ότι συνοικίστηκε από Σφακιανούς γι’ αυτό και μοιάζουν στα ήθη και στα έθιμα.
Το χωριό είχε κτιστεί ήδη τον 13ο αιώνα μ.Χ. Απόδειξη αυτής της χρονολόγησης είναι η εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Παλιότερες οικογένειες είναι οι: Βάμθουκας, Βαρδιάμπασης, Καλυβιανάκης, Κιαγιάς, Κλάδος, Κλαδοβασιλάκης, Κόκκινος, Κουγιουμυτζής, Νυκτάρης, Συλαμιανάκης, Στριλίγκας, Συνολάκης, Σώπασης, Χνάρης, Αλεξάκης, Κοζορώνης, Φραγκιαδάκης, Δασκαλάκης, Τρούλης, Μεγαλογιάν-νης, Μαρής, Κωστάκης. Ζερβός.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, παράγουν λάδι και σουλτανίνα, καθώς και με την κτηνοτροφία.
Όπως αναφέραμε πιο πάνω οι Τούρκοι ποτέ δεν κατοίκησαν στο χωριό παρόλα αυτά πολλές φορές έκαναν επιδρομές για να το λεηλατήσουν. Εξαιτίας του ότι δεν κατοικούσαν εδώ Τούρκοι, στα 1868 εγκαταστάθηκε η επαναστατική κυβέρνηση της Κρήτης για 6 ημέρες.
Οι κάτοικοι μάλιστα λένε πως στο Αρκάδι το 1866 πολέμησαν 60 άτομα από το χωριό, τα οποία και σκοτώθηκαν.
Κατά την πτώση των Γερμανών αλεξιπτωτιστών όλοι οι κάτοικοι πήραν μέρος εναντίον τους και πολλοί απ’ αυτούς σκοτώθηκαν.
Στο χωριό υπάρχουν και οι εκκλησίες: Ευαγγελισμού της Θεοτόκου του 13 αιώνα, με αγιογραφίες που έχει αναστηλωθεί. Της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα που το ιερό της βρίσκεται πάνω από ένα βαθύ γκρεμό, από όπου, όπως λέγεται και κατά το κτίσιμο της εκκλησίας και αργότερα μέχρι πριν λίγα χρόνια, έπεφταν άνθρωποι σε βάθος 40-50 μ. και δεν πάθαιναν τίποτα. Επίσης υπάρχει και η μονή Δισκουρίου.
Σε μια άκρη του χωριού κοντά στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται Κατωχώρι, όπου παλιότερα πρέπει να υπήρχε εκεί χωριό. Αναφέρεται ότι στην περιοχή υπήρχε κάποτε πυκνό δάσος.
Στην κορυφή του Ψηλορείτη υπάρχει και μια σπηλιά που λέγεται Αστυρακόστηλος με σταλακτίτες. Δεν έχει, όμως, εξερευνηθεί.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.
Φωτογραφία: http://iscreta.gr