Η Κυθρέα βρίσκεται 12 χλμ. βορειοανατολικά της Λευκωσίας, στις νότιες υπώρειες του Πενταδάκτυλου και στο βόρειο σύνορο της πεδιάδας της Μεσαορίας.
Ο Δήμος Κυθρέας ιδρύθηκε το 1915. Μετά τον Δήμο Μόρφου ήταν ο 2ος μεγαλύτερος Δήμος της επαρχίας Λευκωσίας μέχρι το 1974.
Η περιοχή είχε κατοικηθεί από τα Πρϊστορικά χρόνια, κάτι που προκύπτει από τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Από την αρχαία ονομασία Χύτροι (αργότερα Κύθροι και Κυθρία), προήλθε η νεώτερη ονομασία Κυθρέα.
Το όνομα Χύτροι (από τις χύτρες= τσουκάλια) σχετίζεται με το νερό και η
σχετική αναφορά του Ηροδότου [Ζ΄, 176.3] ότι στις Θερμοπύλες υπήρχαν θερμά λουτρά). Η σχέση αυτή, συνδέει την περιοχή της Κυθρέας (Χύτρων) με την Ελλάδα κατά τα αρχαιότατα χρόνια, αφού από εκεί πιθανόν να προήλθε η ονομασία, αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύει και τη σπουδαιότητα του κεφαλόβρυσου, του οποίου το άφθονο νερό έρεε.
Οι Χύτροι, είχαν οργανωθεί σε πόλη – βασίλειο και αργότερα άκμασαν σαν πόλη με δημοκρατικό πολίτευμα (με βουλή και δήμο κατά τα Ελληνιστικά χρόνια) υφίσταντο μέχρι το τέλος της Αρχαιότητας, μέχρι τα χρόνια του Χριστιανισμού. Κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια πιθανώς η πόλη δέχθηκε ευεργεσίες Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Σήμερα το Κυπριακό Μουσείο φιλοξενεί τον ανδριάντα του Σεπτιμίου Σεβήρου, ο οποίος βρέθηκε το 1928 στην Κυθρέα.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η Κυθρέα έγινε επισκοπική έδρα. Μεγαλύτερη πνευματική φυσιογνωμία της εποχής υπήρξε ο Άγιος Δημητριανός, επίσκοπος Χύτρων, ο οποίος κατάφερε να επαναπατρίσει το ποίμνιό του μετά την αιχμαλωσία στη Βαγδάτη από τους Άραβες τον 10ο αι. Θεωρείται Προστάτης Άγιος των προσφύγων. Μετά τις αραβικές επιδρομές, η πόλη χτίστηκε δυτικότερα της αρχικής θέσης, κατά μήκος της κοιλάδας ροής του Κεφαλόβρυσου.
Στα δημοτικά του όρια περιλαμβάνονταν έξι ενορίες: Της Χρυσίδας, της Αγίας Μαρίνας, του Αγίου Ανδρονίκου, του Αγίου Γεωργίου, της Xαρδακιώτισσας και της Συρκανιάς.
Λειτουργούσαν 3 δημοτικά σχολεία και ένα γυμνάσιο. Σήμερα, τα προσωρινά γραφεία του Δήμου στεγάζονται σε κτίριο στην εντός των τειχών Λευκωσία, πλησίον της Πύλης Αμμοχώστου.
Ήταν γνωστή στα νεότερα χρόνια για τη μεταξουργία, την υφαντουργία, τη ξυλογλυπτική, την αλευροποιΐα, την εσπεριδοκαλλιέργεια και την ασβεστοποιΐα, (συνόρευε με σημαντικές περιοχές λατόμευσης και παραγωγής ασβέστη).
Γέννησε εκατοντάδες πνευματικούς δημιουργούς και εκπαιδευτικούς, αλλά και γιατρούς, δικηγόρους και άλλους επιστήμονες.
Φωτογραφία: http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=12984&-V=limmata