Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Αμαρίου. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και σε απόσταση 33 χμ. απ’ αυτό. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 480 μ. και έχει 170 κατοίκους. Τα κυριότερα προϊόντα που παράγονται στο χωριό είναι το λάδι. τα εσπεριδοειδή, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και τα κτηνοτροφικά. Εδώ υπάρχουν επίσης δυο τυροκομεία.
Αρχικά τα χωριό ονομαζόταν Κάστελλας από το ενετικό φρούριο που βρίσκεται ερειπωμένο πλέον σήμερα, στην περιοχή Κάστελλας. Σύμφωνα μ* ένα θρύλο πήρε το όνομα Καλόγερου από έναν καλόγερο, ο οποίος πριν 350 χρόνια περίπου, απαρνήθηκε το μοναχικό σχήμα και αφού εγκατέλειψε το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, που σήμερα δεν υπάρχει, παντρεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια και κατοίκησε πρώτος στο χωριό.
Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας κανένας Τούρκος δεν κατοίκησε εδώ.
Στη Γερμανική Κατοχή, το 1941, οι Γερμανοί κύκλωσαν το χωριό αναζητώντας Άγγλους στρατιώτες. Δεν συνέλαβαν όμως κανέναν κάτοικο. Τραυμάτισαν όμως δυο και σκότωσαν έναν γιατί προσπάθησε να φύγει. Στο χωριό υπάρχει και ηρώο ν στη μνήμη των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι κάτοικοι του είναι γνήσιοι Κρήτες και ήρθαν από διάφορα μέρη της Κρήτης. Οι παλιότερες οικογένειες είναι οι Δασκαλάκηδες, οι πρώτοι που ήρθαν μετά τον καλόγερο, οι Δραμιτινοί, οι Κοντζαμπασάκηδες, οι Τριποδιανοί από το χωριό Τριπόδω του Μυλοποτάμου, οι Πιγουνάκηδες από τα Πιγουνιανά, οι Σφακιανάκηδες από τα Σφακιά, οι Μαρκίδηδες, οι Κυδωνάκηδες από την Κυδωνιά Χανίων, οι Τσιουδάκηδες (παλιό επίθετο Λινοξυλάκηδες), οι Ζουμπουλάκηδες, οι Σκουλουφιανάκηδες, οι Παντα-γιάδες και οι Θωμαδάκηδες.
Στο χωριό σώζονται ορισμένες παλιές και αξιόλογες εκκλησίες: της Αγίας Μαρίνας, γοτθικού ρυθμού, αγιογραφημένη. Αναστηλώθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Του Αγίου Ιωάννη (1347) γοτθικού ρυθμού, αγιογραφημένη και του Αγίου Γεωργίου του μοναστηριού (1500). Οι αγιογραφίες που έχει είναι σε κακή κατάσταση. Επίσης του Αγίου Αθανασίου και Κυρίλλου (1874), γοτθικού ρυθμού. Είναι η μητρόπολη του χωριού.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.
Φωτογραφία: https://www.aravanes.com