Οι Γλαρέδες είναι ένα παραδοσιακό ικαριώτικο χωριό που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από τον Άγιο Κήρυκο. Η πρόσβαση γίνεται από τον κεντρικό ασφάλτινο δρόμο του Αγίου Κηρύκου και μαζί με τα χωριά Χριστό, Άγιο Παντελεήμων και Παναγιά αποτελεί ουσιαστικά, προέκταση του οικιστικού ιστού της πρωτεύουσας της Ικαρίας.
Εικάζεται ότι πρωτοκατοικήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, γύρω στο 1650, από κάποιον Γλαρό που έφυγε από την Λαγκάδα στις αρχές του 1600 και πήγε στην Κάμπα, ανατολικά της Εκκλησιάς της Κάμπας, όπου βρίσκεται η τοποθεσία Γλαρέδικα. Αργότερα μετακινήθηκε στην τοποθεσία «του Γέρου τα καμίνια», όπου σώζονται μέχρι και σήμερα θεμελιακές εγκαταστάσεις μικρού καταλύματος και τοιχογυρισμένη πεζούλα.
Το χωριό έχει δύο εκκλησίες, του Αγίου Γρηγορίου και του Προφήτη Ηλία. Η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου χτίστηκε το 1875 αντικαθιστώντας τον προηγούμενο ναό. Η πόρτα της Ωραίας Πύλης και τμήματα από το τέμπλο του πρώτου ναού σώζονται και διακοσμούν το υπάρχον τέμπλο του ναού του Αγίου Γρηγορίου. Η εκκλησία Προφήτης Ηλίας άρχισε να χτίζεται το 1963 με δαπάνη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής των Γλαρέδων και από τον υπό ίδρυση τότε, Εκπολιτιστικό και Εξωραϊστικό Σύλλογο Γλαρέδων «Η Ομόνοια».
Στους Γλαρέδες σώζονται τα απομεινάρια νεολιθικού οικισμού με μεγαλιθικές κατασκευές που έχει βρεθεί στην περιοχή «Παλιοπερίβολο», καθώς και ερείπια οικιών, πλήθος οστράκων, κεραμικών αγγείων και θραύσματα οψιανού. Επίσης μπορεί κανείς να δει τους τεράστιους γρανιτένιους όγκους της Αβάτου που εκτείνονται μέχρι τον προφήτη Ηλία. Κάτω από το λόφο του Προφήτη Ηλία βρίσκεται και το «Σπήλαιο του πρωτάρη».
Κάθε χρόνο γίνονται δύο μεγάλα πανηγύρια: του Αγίου Γρηγορίου στις 15 Ιανουαρίου και του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου. Λίγες μέρες πριν τη γιορτή αρχίζουν οι προετοιμασίες του πανηγυριού. Την προηγούμενη μέρα και ενώ συνεχίζονται οι προετοιμασίες, γίνεται τράπεζα μεταξύ αυτών που βοηθούν και περίπου μια εβδομάδα νωρίτερα έχει προηγηθεί η δοκιμή των κρασιών με πάνδημη συμμετοχή στο καφενείο του χωριού.
Στις Απόκριες το χωριό μαζί με φίλους γιορτάζει την μεγάλη εορτή του Ασώτου, με αποκορύφωση το έθιμο των «Κουδουνάτων» που θέλουν να «ξορκίσουν» το κακό.