Το Γηρομέρι (ή Γιρομέρι) είναι ένα μικρό παραδοσιακό ημιορεινό χωριό του Δήμου Φιλιατών, χτισμένο στην καταπράσινη πλαγιά του όρους Φαρμακοβούνι. Απέχει 8 χιλιόμετρα από τους Φιλιάτες και 23 χιλιόμετρα από την Ηγουμενίτσα και αριθμεί περίπου 50 κατοίκους.
Κατά την αρχαιότητα αλλά και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η περιοχή αποτέλεσε διαμετακομιστικό σταθμό καθώς από εκεί διερχόταν οδική αρτηρία που συνέδεε τη Θεσπρωτία με τα Ιωάννινα.
Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά και διασχίζεται από ένα ανηφορικό πέτρινο καλντερίμι και παραδοσιακά σοκάκια ανάμεσα σε παλιά πέτρινα αρχοντικά διώροφα σπίτια με τοξωτές πύλες. Εντυπωσιακή είναι η θέα και η γαλήνη που αποπνέει το τοπίο.
Αξιόλογα σημεία επίσκεψης στο Γηρομέρι είναι ο παραδοσιακός μύλος και η ιστορική Μονή Γηρομερίου που ιδρύθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα από τον Όσιο Νείλο τον Εριχιώτη. Η μονή που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου έχει εξαιρετικές αγιογραφίες που έγιναν γύρω στο 1679 και το καθολικό της είναι ναός τετρακίονος, σταυροειδής εγγεγραμμένος μετά τρούλου.
Μοναδικό έθιμο που αναβιώνει κάθε Δευτέρα του Πάσχα στο Γηρομέρι είναι αυτό της Κάθαρσης, όταν ο Κάτω Κόσμος ενώνεται με τον Επάνω μέσω της μουσικής. Το ταφικό έθιμο που έχει τις ρίζες του στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ξεκινά με τους κατοίκους του χωριού να μεταβαίνουν μαζί με μουσικούς στο νεκροταφείο όπου τραγουδούν όλοι μαζί στη μνήμη των νεκρών τους. Η ζυγιά, δηλαδή η ορχήστρα, προχωρεί από τάφο σε τάφο και οι συγγενείς τραγουδούν το αγαπημένο ηπειρώτικο του προσφιλούς προσώπου τους. Στο τέλος, τραγουδούν παραδοσιακά χαρμόσυνα τραγούδια μαζί με τα παιδιά, με τη μετάβαση από τη λύπη στη χαρά να συμβολίζει τη συνέχιση της ζωής, ενώ η συμμετοχή των παιδιών συμβολίζει το πέρασμα του ταφικού εθίμου από γενιά σε γενιά.