H Δάφνη είναι ένα γραφικό χωριό της περιοχής των Καλαβρύτων, χτισμένο στη νοτιοανατολική πλευρά του όρους Αφροδίσιο που είναι παραφυάδα του Ερύμανθου, κοντά στην τεχνητή λίμνη του Λάδωνα και στα σύνορα των περιφερειακών ενοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας. Διατηρεί την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική και περιβάλλεται από καταπράσινο φυσικό περιβάλλον. Ο πληθυσμός του κατά την απογραφή του 2011 ανερχόταν στους 436 κατοίκους.
Η παλιότερη ονομασία του χωριού ήταν Στρέζοβα που στα σλάβικα σημαίνει το δάσος με τις βελανιδιές. Το τοπωνύμιο αυτό είχε δοθεί από τους Σλάβους που κατοίκησαν στην περιοχή τον 7ο αιώνα και παρέμεινε μέχρι το 1928 που μετονομάστηκε σε Δάφνη προς τιμήν της κόρης του ποταμού Λάδωνα που μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό.
Στους αρχαίους χρόνους, η περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Δάφνη καλυπτόταν από το δάσος του Σόρωνος και ανήκε διοικητικά στο κράτος του Αρχαίου Κλείτορος. Θεωρείται ότι ήταν μεγάλος οικισμός κατά τη βυζαντινή περίοδο, αλλά η πρώτη αναφορά στον οικισμό προέρχεται από το 1205, όταν οι Φράγκοι κατακτητές την κατέγραψαν ως ένα από τα 24 τιμάρια της Βαρωνίας της Άκοβας που ανήκε στο Πριγκιπάτο του Μορέως.
Την εποχή της Τουρκοκρατίας, η Στρέζοβα ήταν τσιφλίκι του Ασήμ-Αγά από την Τρίπολη και μέχρι σήμερα σώζεται στο κέντρο του χωριού το κονάκι του που λειτουργεί πια ως ξενοδοχείο. Όταν έφτασε η ώρα του αγώνα, πολλοί κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν σε διάφορες μάχες, όπως του Λεβιδίου, του Βαλτετσίου και της Πάτρας, και γενικότερα βοηθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Το καλοκαίρι του 1826 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Ιμπραήμ, επειδή οι κάτοικοί του αρνήθηκαν να υποταχθούν.
Το χωριό έχει πολλά πέτρινα σπίτια, καλντερίμια και θολωτές πέτρινες βρύσες, γεφύρια και πηγάδια, χτισμένα με γκρίζα πελεκητή πέτρα από παλιούς έμπειρους μαστόρους. Πολιούχος της Δάφνης είναι ο Άγιος Χαράλαμπος με την πέτρινη εκκλησία του να κοσμεί το χωριό με τη σημερινή του σχεδόν μορφή από το 1900, αν και με τα χρόνια δέχτηκε κάποιες αλλαγές.
Φυσικά αξιοθέατα στην περιοχή είναι βέβαια ο ποταμός Λάδωνας, η τεχνητή λίμνη και τα μονοπάτια που διακλαδώνονται γύρω τους σε μια τοποθεσία εξαιρετικής ομορφιάς.
Παλιότερα, είχε αναπτυχθεί στη Στρέζοβα η σάτιρα, με αρκετά ποιήματα να έχουν διασωθεί περνώντας από στόμα σε στόμα στις νεότερες γενιές. Επίσης, το χωριό έχει παράδοση στα πανηγύρια που κρατούσαν μέρες και εκτός από πώληση εμπορικών αντικειμένων και ζώων πρόσφεραν μια ευκαιρία για γλέντι με τραγούδι και χορό συγκεντρώνοντας πολύ κόσμο από τη γύρω περιοχή. Με τα χρόνια τα πανηγύρια ατόνισαν, αν και οι κάτοικοι προσπαθούν ακόμα να κρατούν αυτό το έθιμο έστω και χωρίς την ένταση και τον παλμό παλιότερων εποχών.
Φωτό: https://syllogosdafneon.gr/ Σύλλογος Δαφναίων (Αχαΐας) Αθήνας-Πειραιά