Tο Αργύρι είναι το τελευταίο χωριό του Δήμου Αργιθέας, στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Καρδίτσας, κοντά στα σύνορα με το νομό Ευρυτανίας. Χτισμένο σε υψόμετρο 850 μέτρων, προσφέρει όμορφη θέα προς τα χωριά του Βάλτου και τον Πλατανιά, παραπόταμο του Αχελώου.
Το όνομά του χωριού εικάζεται ότι προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, διότι στην περιοχή υπήρχε άργυρος από τον οποίο κατασκευάζονταν και τα γνωστά από την ιστορία «αργύρια».
Η ευρύτερη περιοχή της Αργιθέας και των Αγράφων, κατά την αρχαιότητα κατοικήθηκε από τους Αθαμάνες, απογόνους του βασιλιά της Βοιωτίας, Αθάμα. Στην συνέχεια προσαρτήθηκε στο Βυζάντιο αλλά κατά καιρούς έγινε προσπάθεια επιρροής και από φυλές όπως οι Κέλτες, οι Σλάβοι και οι Βλάχοι. Επί Τουρκοκρατίας, τα βουνά των Αγράφων κατοικήθηκαν από τους αμαρτωλούς και κλέφτες που κατέφευγαν εκεί για να αποφύγουν να πληρώσουν το χαράτσι αλλά και να υποκύψουν στον τουρκικό ζυγό. Κατά την Γερμανό-Ιταλική κατοχή, 1941-1944, τα Άγραφα αποτέλεσαν τη βάση και ψυχή της αντίστασης. Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου και τον ερχομό του Εμφύλιου όλο το χωριό σχεδόν μετανάστευσε στο Κομπώτη της Άρτας αφού στον τόπο τους μαινόταν η διαμάχη μεταξύ στρατού και ανταρτών.
Στα αξιοθέατα του χωριού συμπεριλαμβάνονται η εκκλησία του Προφήτη Ηλία, που το μεγαλύτερο μέρος της είναι κτισμένο σε σπηλιά, δύο παραδοσιακοί νερόμυλοι και η νεροτριβή στον ποταμό Πλατανιά. Στην κοίτη του ρεύματος Πλατανιά, παραπόταμου του Αχελώου, έχει κατασκευαστεί μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο για να αξιοποιηθούν ενεργειακά οι υδατοπτώσεις της περιοχής.
Το Αργύρι διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά του σε μια προσπάθεια να κρατήσει ζωντανή την παράδοση και την ιστορία του. Οι κάτοικοι πανηγυρίζουν στη γιορτή του Προφήτη Ηλία διοργανώνοντας μεγάλο γλέντι με παραδοσιακή δημοτική μουσική και άφθονο φαγητό και κρασί διατηρούν με ευλάβεια όλα τα έθιμα των γιορτών. Ξεχωριστό έθιμο του χωριού το Μεγάλο Σάββατο είναι να μαζεύονται τα αγόρια στην πλατεία και από κει να πηγαίνουν προς το βουνό, όπου κόβουν μπάτσες (κλαδιά ελάτων) και ένα μεγάλο κορμό τον οποίο και στήνουν κοντά στην εκκλησία. Πάνω στον κορμό στοιβάζουν τις μπάτσες από έλατο και στην κορυφή, βάζουν το ομοίωμα του Ιούδα (αχυράνθρωπος). Όταν ο παπάς στις 12 τα μεσάνυχτα αναγγέλλει την ανάσταση του Χριστού, βάζουν φωτιά στον Φανό και στον Ιούδα ως ένδειξη νίκης του καλού απέναντι στο κακό. Τα Χριστούγεννα σφάζουν τον χοίρο που μεγαλώνουν όλο τον χρόνο και φτιάχνουν διάφορα προϊόντα από το κρέας του.