Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας είναι ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό του Νοτίου Πηλίου, χτισμένο σε υψόμετρο 700 μ. περίπου σε μία αμφιθεατρική τοποθεσία με θέα τον Παγασητικό. Βρίσκεται σε απόσταση 20 χλμ. ανατολικά του Βόλου, ανάμεσα στον Άγιο Βλάσιο και τις Πινακάτες. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, οι κάτοικοι του οικισμού του Αγίου Γεωργίου ανέρχονται στους 142.
Σύμφωνα με την παράδοση, τον 15ο αιώνα δύο βοσκοί βρήκαν σε έναν θάμνο την εικόνα του στρατηλάτη Αγίου Γεωργίου και αποφάσισαν να χτίσουν μια εκκλησία προς τιμή του. Γύρω από αυτή την εκκλησία χτίστηκε και το ομώνυμο χωριό. Οι κάτοικοι του χωριού τον χειμώνα κατέβαιναν σε καλύβια που βρίσκονταν σε χαμηλότερο υψόμετρο, όπως στην Αγία Τριάδα, την Άνω και Κάτω Γατζέα.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου ξεσηκώθηκαν, αλλά το 1822, ο Δράμαλης κατέπνιξε την επανάσταση και έκαψε το χωριό. Για τον λόγο αυτό, τα πιο παλαιά σπίτια του χωριού είναι του ύστερου 19ου αιώνα. Το προσδιοριστικό προσωνύμιο «Νηλείας» μπήκε στην ονομασία του χωριού με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, όταν συστάθηκε ο Δήμος Νηλείας. Ο Δήμος Νηλείας είχε λάβει την ονομασία του από την αρχαία πόλη Νηλεία που πιθανολογείται ότι βρισκόταν κοντά στον Βόλο και αποτελούνταν από τα χωριά Άνω και Κάτω Λεχώνια, Άγιο Βλάσιο (Καραμπάσι), Άγιο Γεώργιο, Δράκεια, Άγιο Λαυρέντιο και Αγριά.
Ο Άγιος Γεώργιος γνώρισε ιδιαίτερη ακμή από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ήταν εύφορος τόπος, με πολλά νερά και πλούσια παραγωγή ελαιών και μήλων. Κατά την περίοδο της Κατοχής και κατόπιν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, το χωριό γνώρισε δύσκολες ημέρες και πολλοί κάτοικοί του αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν εξαιτίας των επιδρομών των Γερμανών και της παρουσίας ντόπιων παραστρατιωτικών ομάδων. Με το τέλος του Εμφυλίου ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας άρχισε να παρακμάζει. Πολλοί κάτοικοί του σταμάτησαν τη μετακόμιση για να μείνουν μόνιμα πλέον στους χαμηλότερους οικισμούς της ίδιας κοινότητας. Σήμερα στον Άγιο Γεώργιο διαμένουν λίγοι κάτοικοι, αλλά πολλά σπίτια έχουν αναστηλωθεί από ξένους που τα χρησιμοποιούν ως εξοχικές κατοικίες.
Στο χωριό υπάρχουν αρκετά παραδοσιακά αρχοντικά, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν αυτά του Δερελή και του Ιωαννίδη (1888) με το εντυπωσιακό εσωτερικό διάκοσμο στους τοίχους και στα ταβάνια και του Τζώρτζη με τα ζωγραφισμένα ταβάνια και τους τοίχους του. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν τεράστια αιωνόβια πλατάνια και μια μαρμάρινη κρήνη με λεοντοκεφαλή και τρεχούμενα νερά. Απέναντι από την πλατεία βρίσκεται το Μουσείο Τέχνης «Δημήτρειον Οίκημα», το οποίο ίδρυσε ο καταγόμενος από το χωριό γλύπτης Νικόλας Παυλόπουλος δίνοντας το όνομα του πατέρα του. Στην αυλή υπάρχει χάλκινο άγαλμά του και πλάκα με την επιγραφή «ξεκίνησε ταπεινός, δούλεψε σκληρά, νίκησε και με την τέχνη λυτρώθηκε». Κοντά στην πλατεία βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, από όπου πήρε το χωριό το όνομά του, με το εκκλησιαστικό μουσείο, το οποίο λειτουργεί στο υπόγειο του ναού.
Λίγο έξω από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας, στο παλιό αλώνι του χωριού, έχει δημιουργηθεί το υπαίθριο Θέατρο «Αλώνι», στο οποίο κάθε καλοκαίρι παρουσιάζονται σημαντικές θεατρικές παραστάσεις και μουσικές συναυλίες. Επίσης, στο χωριό βρίσκεται η περίφημη Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου, με το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο που χρονολογείται από το 1309. Ο χώρος της Μονής είναι πνιγμένος στο πράσινο και στα ρυάκια. Σήμερα, είναι η μεγαλύτερη γυναικεία μονή στο Πήλιο. Αξιόλογες εκκλησίες είναι αυτή της Κοίμησης της Θεοτόκου και του Αγίου Αθανασίου, χτισμένες το 1744 και το 1795 αντίστοιχα.
Στις 20 Ιουλίου γίνεται στο χωριό το πανηγύρι του Αι-Λιά, ενώ την πρώτη Κυριακή μετά τις 16 Αυγούστου γιορτάζεται ο νεομάρτυρας Σταμάτιος, ο οποίος καταγόταν από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας.
Φωτό: https://www.visit-pilio.gr