Ο Αετός είναι ένα γραφικός οικισμός της Τριφυλίας με πλούσια ιστορία, χαρακτηρισμένος ως μαρτυρικό χωριό καθώς το 1943 κάηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς και κάτοικοί του εκτελέστηκαν. Απέχει 24 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία και 18 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους.
Κάτω από το χωριό έχουν βρεθεί κυκλώπεια τείχη της υστεροελλαδικής περιόδου, μήκους ενός χιλιομέτρου, ενώ διάφορα αρχαιολογικά τεκμήρια αποδεικνύουν τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία κατά τους ιστορικούς χρόνους.
Κατά την περίοδο τη Φραγκοκρατίας ο Αετός αποτελούσε σημαντική πόλη της Μεσσηνίας όπως μαρτυρά και η κατασκευή οχυρού, γνωτού ως Κάστρο του Αετού ή Παλιόκαστρο, το οποίο σήμερα είναι ερειπωμένο. Το 1454 ο οικισμός καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή ύστερα από πολύωρη μάχη με τους εξεγερμένους του υπό κατάρρευση Δεσποτάτου του Μυστρά με αρχηγό τον Μαουήλ Καντακουζηνό. Ο Αετός καταστράφηκε ξανά το 1467 όταν οι Τούρκοι κατέπνιξαν την επανάσταση των ντόπιων πληθυσμών που εξεγέρθηκαν με τη βοήθεια των Ενετών.
Το 1689 ο οικισμός ανήκε στην επαρχία της Αρκαδίας και το 1700 αναφέρεται στην απογραφή του Γκριμάνι ως Aito με πληθυσμό 99 κατοίκων. Το 1770 κατά την επανάσταση των Ορλωφικών, το χωριό πυρπολήθηκε για άλλη μια φορά. Πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης ανέδειξε πολλούς αγωνιστές με προεξάρχοντες τον Γιώργη Μπέλκο που σκοτώθηκε το 1806 πολεμώντας με τους Κολοκοτρωναίους και τον Αναγνώστη Γκότση που έπεσε στη Μάχη στο Μανιάκι το 1827 πολεμώντας μαζί με τον Παπαφλέσσα.
Από τον Αετό καταγόταν η μητέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη Ζαμπία Κωτσιοπούλου ή Κωτσάκη, όπως την αποκαλούσαν οι ντόπιοι.
Μετά την απελευθέρωση ο Αετός αναπτύχθηκε και έγινε το κέντρο της περιοχής, φτάνοντας σε πληθυσμό τους 2.500 κατοίκους. Την 11η Σεπτεμβρίου του 1943, όμως, γράφτηκε η χειρότερη σελίδα στην ιστορία του χωριού που ήρθε αντιμέτωπο για άλλη μια φορά με την καταστροφή. Οι Γερμανοί βομβάρδισαν τον Αετό, τον έκαψαν και τον λεηλάτησαν ως αντίποινα για τον θάνατο τριών Γερμανών από τους αντάρτες σε ενέδρα που είχαν στήσει μία ημέρα πριν. Εκτελέστηκαν 10 άτομα ενώ καταστράφηκαν περίπου 280 κατοικίες από τις 360 του χωριού. Ανοικοδομήθηκε ξανά μετά τον πόλεμο.
Όμορφο σημείο είναι το Κεφαλόβρυσο με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά στο κέντρο του χωριού. Εκεί υπάρχουν γραφικά ταβερνάκια, καφενεία και καταστήματα, ενώ στην πλατεία βρίσκεται και το Μνημείο των Ηρώων στη μνήμη των πεσόντων πολέμου. Αξιόλογα μνημεία είναι ο ναΐσκος της Παναγίας με βυζαντινές αγιογραφίες που χρονολογείται γύρω στον 10ο αιώνα και είναι χτισμένος στα θεμέλια αρχαίου ναού του 6ου π.Χ. αιώνα, καθώς και ο ναός του Αγίου Δημητρίου που χτίστηκε το 1825.
Φωτό: https://messinia.mobi/