Το Στεφανοβίκειο βρίσκεται στην ανατολική πεδιάδα της Θεσσαλίας πάνω στον οδικό άξονα Βόλου – Λάρισας. Απέχει 24 χλμ. από τον Βόλο και 37 χλμ. από τη Λάρισα. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Ρήγα Φεραίου της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 1.963 κατοίκους.
Για την χρονολογία ίδρυσης του οικισμού δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες, αλλά η κατάληψη της περιοχής από τους Τούρκους χρονολογείται γύρω στο 1393. Οι πρώτες αναφορές είναι από τις αρχές του 19ου αιώνα όταν ο Άγγλος περιηγητής Ληκ επισκέφθηκε την περιοχή της Θεσσαλίας. Στο βιβλίο του αναφέρεται στο Στεφανοβίκειο, το οποίο επισκέφθηκε το 1809, με την τότε ονομασία του που ήταν Χατζίμες, γράφοντας ότι ήταν τσιφλίκι με 50 ελληνικά σπίτια. Πιθανότατα αυτό να ήταν και το όνομα του Τούρκου ιδιοκτήτη του χωριού. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1815, ο Αργύρης Φιλιππίδης στο βιβλίο του «Μερική Γεωγραφία», αναφέρεται στο χωριό με την ονομασία Χατζή-μισι. Η ονομασία επιφέρει δύο εκδοχές. Η μία εκδοχή είναι ότι οι Τούρκοι ονόμασαν το χωριό Χατζί – Μους και στα ελληνικά παρεφθάρη ως Χατζήμισι και η άλλη εκδοχή θέλει τον Τούρκο ιδιοκτήτη να μην κατάφερε να ολοκληρώσει στη Μέκκα τη διαδικασία για να πάρει τον τίτλο του Χατζή και έτσι ήταν κατά το ήμισι Χατζής, άρα και το χωριό του Χαζήμισι.
Με την απελευθέρωση από τον τούρκικο ζυγό το 1881 η περιοχή αποτέλεσε τσιφλίκι του Παύλου Στεφάνοβικ Σκυλίτση, τμήμα δηλαδή των λεγόμενων Στεφανοβίκειων κτημάτων της Θεσσαλίας. Η οικογένεια Στεφάνοβικ Σκυλίτση καταγόταν από τη Χίο και μετά την καταστροφή του νησιού (1822) ο πατέρας του Παύλου, Ζαννής Στεφάνοβικ Σκυλίτσης διέπρεψε στη Ρωσία και την Κωνσταντινούπολη ως έμπορος. Το επώνυμο Στεφάνοβικ (προσαρμοσμένο στη ρωσική γλώσσα) προήλθε κατά τη συνήθεια της εποχής από τον προπάτορά του Στέφανο Σκυλίτση. Η οικογένεια Στεφάνοβικ παραχώρησε τα κτήματα αυτά προς το Ελληνικό Δημόσιο το 1901 και προς τιμήν της το χωριό ονομάστηκε από το 1924 Στεφανοβίκειο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ανιψιά του Παύλου, Ελένη Στεφάνοβικ Σκυλίτση, υπήρξε σύζυγος του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Στο Στεφανοβίκειο λειτουργεί Λαογραφικό Μουσείο με σκοπό την ανάδειξη της πολιτισμικής κληρονομιάς. Μέσα από εκθέματα και εποπτικά μέσα παρέχονται πληροφορίες για το χωριό, για την ιστορία και τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, για τη λίμνη Κάρλα και για τις παραδοσιακές μεθόδους παρασκευής ψωμιού, επεξεργασίας μαλλιού και δημιουργίας υφαντών και παραδοσιακών ενδυμασιών. Επίσης παρουσιάζεται ένας θεματικός κύκλος αφιερωμένος στο γάλα και στο μέλι και ένας μια ενότητα για τη θρησκευτική παράδοση.
Στα βορειοανατολικά του χωριού υπήρχε παλιά η λίμνη Βοιβηίδα ή Κάρλα που αποξηράνθηκε τη δεκαετία του ’60 με τεχνητή σήραγγα που διοχέτευσε τα νερά της στον Παγασητικό κόλπο, ενώ η επανασύστασή της, που έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα, εκτιμάται ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά έργα στην Ευρώπη.
Στο Στεφανοβίκειο έχει την έδρα της η 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού που είναι αρμόδια για την εκπαίδευση, οργάνωση και εύρυθμη λειτουργία των Μονάδων Αεροπορίας Στρατού.