H Δάφνη είναι χτισμένη σε υψόμετρο 110 μέτρων νότια του κάμπου των Σερρών, σε μια περιοχή με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά. Υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Βισαλτίας και έχει 340 κατοίκους (απογραφή 2011), οι περισσότεροι εκ των οποίων ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το χωριό αναφέρεται σε χειρόγραφο της Μονής Ιβήρων του 1062 με την ονομασία «Χωρίο των Εζεβών» (Άνω και Κάτω Έζιοβα). Υπήρχε επισκοπή Εζεβών που υπαγόταν στη Μητρόπολη Σερρών, ενώ φαίνεται ότι η Έζιοβα αποτελούσε το κέντρο της περιοχής πριν από την ανάπτυξη της Νιγρίτας.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και την εποχή του σουλτάνου Μουράτ Β΄ το χωριό βρισκόταν σε ακμή και είχε συμπαγή ελληνικό πληθυσμό. Είχε παραχωρηθεί μαζί με τα γύρω χωριά και τα κτήματα στη μητριά του σουλτάνου, δεύτερης συζύγου του Μωάμεθ Β΄ τη Μάρα Μπράνκοβιτς ή κυρά Μάρω, η οποία ήταν κόρη του δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Μπράνκοβιτς και της Ειρήνης, θυγατέρας του Ματθαίου Καντακουζηνού από τον Πόντο. Η Μάρα που γεννήθηκε το 1418 υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του 15ου αιώνα, έχαιρε μεγάλου σεβασμού στην αυλή του σουλτάνου και είχε σπουδαίο ρόλο στα πολιτικά και θρησκευτικά πράγματα της εποχής. Αξίζει, δε να σημειωθεί ότι διατήρησε τη χριστιανική της πίστη. Στην περιοχή της Βισαλτίας έζησε από το 1457 έως το 1487 και σήμερα διασώζεται απομεινάρι του πύργου της στο κέντρο της Δάφνης. Ο πύργος, χτισμένος τον 15ο αιώνα, ήταν τριώροφος και λέγεται ότι επικοινωνούσε μέσω υπόγειου μυστικού περάσματος με τον πύργο της Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται έξω από το χωριό. Δίπλα στον πύργο διατηρούσε κτήματα η Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους ως τα μέσα της δεκαετίας του 1930.
Ο ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο αλλά πανηγυρίζει στο Γενέθλιο της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου.