Το χωριό Πάκια είναι αμφιθεατρικά χτισμένο στους πρόποδες του όρους Κουρκούλα και δίπλα στην πόλη των Μολάων. Αναφέρεται σε έγγραφα από το 1500 και σήμερα αριθμεί γύρω στους 380 κατοίκους. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η καλλιέργεια της ελιάς, καθώς το χωριό φημίζεται για το εξαιρετικής ποιότητας λάδι του, και η καλλιέργεια εσπεριδοειδών.
Μετά τα Ορλωφικά, το 1770, οι Τούρκοι ανάγκασαν τους Έλληνες κατοίκους του χωριού να το εγκαταλείψουν, με αποτέλεσμα να κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από Τούρκους. Οι Τούρκοι κάτοικοι έφυγαν μετά την Επανάσταση του 1821, οπότε ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στα Πάκια Μανιάτες που είχαν ως απώτερο στόχο την κατάληψη του Κάστρου της Μονεμβασιάς, το οποίο τότε εξουσίαζαν τα κυβερνητικά στρατεύματα. Αργότερα εγκαταστάθηκαν στο χωριό Έλληνες από την Κρήτη και άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.
Στο χωριό υπάρχουν παλιά πέτρινα σπίτια, δυστυχώς πολλά από αυτά ερειπωμένα. Σώζονται κάποια από τα πολλά ελαιοτριβεία και τα αλώνια που υπήρχαν παλιότερα στο χωριό, αρκετές αψιδωτές πύλες, λαξευτές στέρνες στον βράχο που μάζευαν βρόχινα νερό και πολλοί παραδοσιακοί φούρνοι. Ακόμα σώζονται δύο γούρνες λαξευτές από κροκεάτη λίθο, το πέτρωμα που χρησιμοποιούσαν από την βυζαντινή εποχή και ναοί του 12ου και 13ου αιώνα, όπως η Παναγίτσα, η Αγία Βαρβάρα και ο Άγιος Νικόλαος με τοιχογραφίες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο ναός του Αγίου Δημητρίου.