Το Σοφικό είναι πεδινός οικισμός του Έβρου, χτισμένος σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τις όχθες του ποταμού. Απέχει 12 χιλιόμετρα από το Διδυμότειχο και, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 795 κατοίκους.
Δημιουργήθηκε το 1923 με την εγκατάσταση προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Η περιοχή του σημερινού οικισμού αποτελούσε μέρος της καλλιεργήσιμης έκτασης των μουσουλμάνων κατοίκων του Ζουφλάρ ή Ζοφικό, ενός τουρκικού χωριού που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο ανατολικά της σιδηροδρομικής γραμμής προς τον Έβρο. Κάποιες προσφυγικές οικογένειες μην αντέχοντας τις πλημμύρες που έπλητταν την περιοχή κοντά στον ποταμό Ζοφικό, το εγκατέλειψαν και δημιούργησαν τον νέο τους οικισμό στο σημερινό Σοφικό. Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι αφού πούλησαν την περιουσία τους πέρασαν στην αντίπερα όχθη του Έβρου. Μέχρι το 1961 ο συνοικισμός αποτελούνταν από δύο οικισμούς, το Νέο Λιλή και το Νέο Κωστή. Κατά την απογραφή του 1961 χαρακτηρίστηκαν πρώτη φορά ως ενιαίος οικισμός με το όνομα Σοφικό.
Στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 οι κάτοικοι ασχολούνταν με την κατασκευή ψαθών από σάζι, το χόρτο που μοιάζει με καλάμι, τις οποίες πουλούσαν στο παζάρι.
Ένα παράδοξο του Σοφικού είναι ότι τα περισσότερα επίθετα των κατοίκων έχουν την κατάληξη -ακης που παραπέμπει στην Κρήτη. Αυτό συμβαίνει γιατί ο υπεύθυνος αξιωματικός για την καταγραφή των προσφύγων Στυλιανός Βολάνης, Kρητικός στην καταγωγή, όταν δεν μπορούσε να αποδώσει το επίθετο στα ελληνικά από τα τουρκικά, πρόσθετε στο όνομα του παππού που ήταν και αρχηγός της οικογένειας την κατάληξη -ακης αντί για την κατάληξη -ογλου, που πολλοί Έλληνες υποχρεώθηκαν να υιοθετήσουν στην περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δημιουργώντας έτσι ένα νέο επίθετο.
Στο Σοφικό αναβιώνει κάθε χρόνο το έθιμο του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα για να τιμάται ο πολιτισμός των προγόνων των κατοίκων. Γλέντι γίνεται στην πλατεία του χωριού για τη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στις 6 Αυγούστου, με πολύ κόσμο, μουσική και χορό.