Η Κίρκη είναι ένα μικρό χωριό του Έβρου χτισμένο στην κοιλάδα του ποταμού Ειρήνη, ο οποίος ρέει στο Θρακικό Πέλαγος. Περιτριγυρίζεται από δάση και απέχει 25 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη .
Η ονομασία του προέρχεται από την τουρκική λέξη κιρκ χαν που σημαίνει το χάνι με το νούμερο 40, τον αριθμό που έφερε το χάνι της περιοχής από τη ρωμαϊκή και μετά τη βυζαντινή εποχή. Η διαδρομή από την Ήπειρο προς την Κωνσταντινούπολη είχε 45 χάνια.
Η περιοχή κατοικήθηκε από την αρχαιότητα και αυτό αποδεικνύεται από το άγνωστο χρονολογικά οχυρωμένο τείχος που βρίσκεται 2 χλμ βορειοανατολικά της Κίρκης πάνω σε ύψωμα. Έχει συνολικό μήκος 198 μέτρα και είναι χτισμένο από ασύμμετρες πέτρες. Λίγο χαμηλότερα υπάρχει και δεύτερος περίβολος, συνολικού μήκους 80 μ., με τετράγωνο πύργο. Δέκα χιλιόμετρα ανατολικά της Κίρκης βρίσκεται το Μοναστήρι Λόφος (βουνό Tσεπέλ- καγιά) όπου διακρίνονται ανάμεσα στους βράχους τοίχοι που δημιουργούν έναν περίβολο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν και άλλοι τοίχοι, σκαλοπάτια, ένα πιθάρι μέσα σε βράχο και θεμέλια κυκλικών κτισμάτων. Στο Μουσείο Κομοτηνής εκτίθεται ανάγλυφο που βρέθηκε στην περιοχή και χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ.
Σε μια βραχώδη πλαγιά ανακαλύφθηκε νεκρόπολη της αρχαίας θρακικής φυλής των Κικόνων, που χρονολογείται από τον 11ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ. Στην ανατολική και δυτική πλευρά των βράχων βρίσκονται 20 σκαλιστοί τάφοι.
Κοντά στο χωριό λειτουργούσαν μεταλλεία μολύβδου-ψευδαργύρου που εγκαταλείφθηκαν το 1997. Η έναρξη της λειτουργίας του έγινε το 1932 και την εκμετάλλευσή του την είχε αναλάβει βρετανική εταιρεία. Το μετάλλευμα στελνόταν ακατέργαστο στην Ευρώπη από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Κίρκης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής το ανέλαβαν οι Γερμανοί και μετά το τέλος του πολέμου περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο. Αργότερα πέρασε στα χέρια ιδιωτικής εταιρείας μέχρι την εγκατάλειψή του. Η ύπαρξη του ερειπωμένου χώρου εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων και για το περιβάλλον.