Τα Καμίνια είναι χτισμένα στη νοτιονατολική Λήμνο, στην περιοχή όπου έχει ανακαλυφθεί η προϊστορική Πολιόχνη, η οποία θεωρείται η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης με πρώιμη μορφή κοινωνικής και αστικής οργάνωσης. Το σημερινό χωριό έχει όμορφα πετρόχτιστα σπίτια και παραδοσιακά δρομάκια. Απέχει 35 περίπου χιλιόμετρα από την πόλη της Μύρινας και στην απογραφή του 2011 είχε 234 κατοίκους.
Η ονομασία του χωριού προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη Καμινοβίγλια, όπως ονόμαζαν οι Βυζαντινοί τις αρχαίες φρυκτωρίες. Άνοιγαν ένα λάκκο κι εκεί έκαιγαν ξερά χόρτα, αστιβιές, καλάµια, σανό και σβουνιές, ξερούς θάμνους και σπανιότερα ξύλα. Το δεύτερο συνθετικό παράγεται από την λατινική λέξη vigil και vigilia που σηµαίνει, παρατηρητήριο, φρουρά, φυλακή. Μερικές φορές χρησιμοποιούσαν το δεύτερο συνθετικό μόνο του κι έτσι έχουμε τοπωνύμια όπως Βίγλα κι άλλοτε μόνο το πρώτο συνθετικό Καμίνι και όταν ήταν πολλά μαζεμένα Καμίνια. Η πρώτη αναφορά στα Καμίνια χρονολογείται από το 1346 σε έγγραφο της μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Επί Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι της περιοχής και κατοικούνταν μόνο από Έλληνες.
Κοντά στο χωριό βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Πολιόχνης, της πόλης που γνώρισε μεγάλη άνθηση στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τα ευρήματα της Πολιόχνης αποδεικνύουν ότι στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου αναπτύχθηκε ένας προϊστορικός πολιτισμός τελείως αυτόνομος από τον Κυκλαδικό, τον Μινωϊκό και τον Μυκηναϊκό. Η Πολιόχνη ονομάστηκε «επτάπολις» γιατί έχουν αποκαλυφθεί επτά διαδοχικές πόλεις σε επτά αλλεπάλληλα στρώματα. Καθεμιά είναι πιο εξελιγμένη τεχνολογικά από την προηγούμενη και αυτό φαίνεται κυρίως στην κατασκευή των αγγείων. Ήταν ένας οικισμός με ορθογώνιες πέτρινες κατοικίες, προστατευτικό τείχος, πλατείες, πηγάδια, δρόμους, δημόσια κτίρια. Πιθανολογείται ότι η αντίστροφη μέτρηση για τον ακμάζουσα πόλη προήλθε από τον σεισμό που τον έπληξε στα 2100 π.Χ. και μετά από διαδοχικές σεισμικές καταστροφές το τέλος του οικισμού επήλθε γύρω στο 1400 π.Χ. Μεταξύ άλλων οι ανασκαφικές έρευνες που έγιναν από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή έφεραν στο φως έναν θησαυρό από χρυσά κοσμήματα που μοιάζει με τον «Θησαυρό του Πριάμου» που ανακαλύφθηκε στην Τροία από τον Σλήμαν και σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Το 1885 βρέθηκε στο χωριό, στα χαλάσματα του ξωκλησιού του Αγίου Αλεξάνδρου στην περιοχή Σώκαστρο, η περίφημη Στήλη των Καμινίων, μία επιτάφια στήλη στην οποία αναγράφεται το αρχαιότερο μέχρι σήμερα κείμενο στη λημνιακή γλώσσα και χρονολογείται από την πελασγική περίοδο του νησιού. Η στήλη έχει δύο επιγραφές με την πρώτη να χρονολογείται πριν το 510 π.Χ. οπότε συνέβη η Αθηναϊκή κατάκτηση της Λήμνου, ενώ η δεύτερη θεωρείται ότι είναι μεταγενέστερη. Το περιεχόμενο της στήλης, η οποία βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, δεν έχει ακόμα ερμηνευθεί, καθώς δεν έχουν βρεθεί άλλες επιγραφές της πελασγικής γλώσσας, ώστε να γίνουν συγκριτικές μελέτες.
Αξιοθέατα μέσα στα Καμίνια είναι ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (1852) με όμορφο λιθόκτιστο καμπαναριό που έχει πάνω του ένα μεγάλο ρολόι, και μια παλιά κρήνη με τούρκικη επιγραφή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Οθωμανοί, αν και ποτέ δεν κατοίκησαν μέσα στο χωριό θεωρούσαν ότι φτιάχνοντας κρήνες ως αφιερώματα για να ξεδιψούν τους περαστικούς θα είχαν τις ευλογίες τους. Η συγκεκριμένη βρύση, η μόνη με πόσιμο νερό είχε φτιαχτεί με τη δωρεά μιας Τουρκάλας. Από εκεί οι κάτοικοι έπαιρναν νερό όταν ακόμα τα σπίτια δεν είχαν υδρευτεί.
Κοντά στο χωριό βρίσκονται όμορφες παραλίες, όπως ο Κοκκινόβραχος, τα Ξεσπάσματα, ο Βρόσκοπος και ο Μόλος.
Το μεγάλο πανηγύρι του χωριού γίνεται της Παναγίας στην κεντρική πλατεία του χωριού με ζωντανή μουσική που παίζει λημνιακά και άλλα νησιωτικά τραγούδια, ενώ ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου παραμένει ανοιχτός καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας. Κάθε καλοκαίρι ο Σύλλογος Ποσειδών διοργανώνει τις αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις «Ποσειδώνια» που περιλαμβάνουν αγώνες ανώμαλου δρόμου, θεατρικές παραστάσεις, χορούς και άλλες δραστηριότητες.
Φωτό: https://www.greece.com/photos/destinations/North_Aegean/Limnos/Village/Kaminia (by adiak)