Η Τήλος είναι ένα «διαμαντάκι» των Δωδεκανήσων που βρίσκεται ανάμεσα στη Νίσυρο και τη Χάλκη. Έχει υπέροχη φύση, αποτελεί καταφύγιο εκατοντάδων σπάνιων άγριων πουλιών και πρωτοπορεί στην πράσινη ενέργεια. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι 780 σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Πιστεύεται ότι η Τήλος διατηρεί το ίδιο όνομα με αυτό που είχε και κατά την περίοδο της αρχαιότητας. Η μυθολογία θέλει το όνομά της να προέρχεται από τον Τήλο, μικρότερο γιο της Τελχινίδας Αλίας και του Ηλίου. Στο νησί αυτό είχε συλλέξει ο Τήλος θεραπευτικά βότανα για την άρρωστη σύζυγό του και ήρθε ύστερα και έχτισε ναό όπου ο ίδιος έγινε ιερέας.
Η πλούσια ιστορία της Τήλου «ξετυλίγεται» από τα τη Μεσολιθική εποχή και αποδεικνύεται από τα παλαιολογικά ευρήματα και οστά νάνων ελεφάντων που έχουν βρεθεί στο σπήλαιο Χαρκαδιό. Εκεί ανακαλύφθηκαν επίσης κεραμικά και λίθινα σκεύη και κατάλοιπα του μινωικού πολιτισμού. Αναφορά στο νησί γίνεται από τον Όμηρο και τον Στράβωνα. Στην αρχαιότητα, το νησί φημιζόταν για τα μύρα και τις αλοιφές που φτιάχνονταν εκεί.
Οι κατακτητές του νησιού ήταν πολλοί στο πέρασμα των αιώνων. Από τον 2ο αιώνα π.Χ. ήταν δήμος των Ροδίων, ενώ στη βυζαντινή περίοδο ανήκε στο στρατιωτικό θέμα της Σάμου. Στη συνέχεια λεηλατήθηκε από Σαρακηνούς και Ενετούς, το 1309 καταλήφθηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες και το 1522 πέρασε στα χέρια των Οθωμανών. Το 1912 κατακτήθηκε από τους Ιταλούς και το 1943 την κατέλαβαν οι Γερμανοί, για να ενωθεί με την Ελλάδα το 1948.
Λιμάνι του νησιού και μεγαλύτερος οικισμός του είναι τα Λιβάδια, που έχουν θέα προς τα βόρεια τα βουνά της Τουρκίας και προς τα βορειοδυτικά τη Σύμη. Στο βουνό, πάνω από το χωριό, δεσπόζει το Κάστρο της Αγιοσυκιάς, χτισμένο τον 14ο αιώνα. Δίπλα στο λιμάνι βρίσκεται η ομώνυμη παραλία που ξεκινάει με χαλίκια και βαθμιαία καταλήγει σε άμμο και με αρμυρίκια κατά μήκος της.
Πρωτεύουσα της Τήλου είναι το Μεγάλο Χωριό που βρίσκεται στην ενδοχώρα, στα βόρεια του νησιού, χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου. Στην κορυφή του σώζονται τα ερείπια του κάστρου των Ιωαννιτών Ιπποτών, εντός του οποίου βρισκόταν το χωριό μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. Τα σπίτια του οικισμού είναι πετρόχτιστα και διατηρούν στοιχεία από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ναός του Ταξιάρχη με τοιχογραφίες του 16ου αιώνα, το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, τον άμβωνα και τον θρόνο.
Τον Ιούλιο διοργανώνεται η μεγαλύτερη γιορτή στην Τήλο προς τιμήν του Άγιου Παντελεήμονα, προστάτη του νησιού. Ο εορτασμός διαρκεί τρεις ημέρες (από τις 25 έως τις 27 Ιουλίου) και υπάρχει πολύ φαγητό, κρασί και τοπικές λιχουδιές για τους ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Στις 28 Ιουλίου, την επομένη της γιορτής του Αγίου Παντελεήμονα, στην πλατεία του Μεγάλου Χωριού γίνεται ο «χορός της κούπας» με παραδοσιακή μουσική, τραγούδι και χορό. Ο πρώτος που σέρνει το χορό κρατάει στο χέρι του μια κούπα, μέσα στην οποία έχει βάλει χρήματα. Ο επόμενος που θα βάλει χρήματα στην κούπα, θα σύρει με τη σειρά του το χορό, ο επόμενος το ίδιο και έτσι γίνεται όλο το βράδυ. Πανηγύρια γίνονται επίσης στις 15 Αυγούστου και στα εννιάμερα της Παναγίας στις 23 Αυγούστου που γιορτάζει η Παναγία η Καμαριανή στο Μεγάλο Χωριό, ενώ στις 31 Αυγούστου γιορτάζεται το πανηγύρι της Τιμίας Ζώνης στο ερειπωμένο Μικρό Χωριό.