Η Κεραμίτσα είναι ορεινό χωριό της Θεσπρωτίας, χτισμένη σε υψόμετρο 580 μέτρων στις πλαγιές της ομώνυμης κορυφής. Βρίσκεται σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τις Φιλιάτες που αποτελούν την έδρα του Δήμου Φιλιατών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 αριθμεί 149 κατοίκους.
Νότια από το σημερινό χωριό έχουν αποκαλυφθεί τα ερείπια κώμης των ελληνιστικών και πιθανώς των ρωμαϊκών χρόνων. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Κεραμίτσα αποτελούσε τσιφλίκι των μουσουλμάνων αγάδων των Φιλιατών και μόνο κατά τα τελευταία χρόνια της κυριαρχίας αυτής, έγινε δυνατή η εξαγορά του μισού χωριού από τους κατοίκους του. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1895, στον οικισμό ζούσαν 480 άτομα (240 άνδρες και 240 γυναίκες) κατανεμημένα σε 32 χανέδες. Διοικητικά, κατά τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής επικυριαρχίας, η Κεραμίτσα υπαγόταν στον καζά Φιλιατών του σαντζακίου Ιωαννίνων. Την ίδια εποχή, στον οικισμό λειτουργούσε ελληνικό δημοτικό σχολείο με δυναμικό ενός δασκάλου και 25 μαθητών, το οποίο επιχορηγούνταν από την τοπική μητρόπολη. Κατά τις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων, το χωριό είχε πληθυσμό 1.000 κατοίκων και διέθετε ελληνικό γραμματοδιδασκαλείο, στο οποίο φοιτούσαν 60 μαθητές.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου διεξήχθη κοντά στο χωριό σύγκρουση ανάμεσα σε ελληνικό σώμα ανταρτών και σε μεικτή δύναμη οθωμανικού τακτικού στρατού και άτακτων Αλβανών ενόπλων που δρούσαν στο πλευρό των Οθωμανών, που είχε ως αποτέλεσμα την πυρπόληση της Κεραμίτσας.
Συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν στο χωριό και κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του 1943 μεταξύ δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, ενώ τον Αύγουστο του 1944 αντάρτες του ΕΔΕΣ συγκρούστηκαν κοντά στο χωριό με γερμανικά στρατεύματα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, στα τέλη Φεβρουαρίου του 1948, διεξήχθη κοντά στο χωριό μάχη μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και του ΔΣΕ στο πλαίσιο εκκαθαριστικών επιχειρήσεων υπό την ονομασία «Πέργαμος»
Χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα πολλά τρεχούμενα νερά και οι πηγές. Κεντρική εκκλησία της Κεραμίτσας είναι ο Άγιος Δημήτριος, ενώ έξω από το χωριό βρίσκονται ο Άγιος Αθανάσιος, στον προαύλιο χώρο του οποίου γίνεται πανηγύρι στις 2 Μαΐου και η Αγία Παρασκευή όπου επίσης πραγματοποιείται πανηγύρι στις 26 Ιουλίου.
Πολύ όμορφο για πεζοπορία είναι το λιθόστρωτο καλντερίμι του Λάγγαρη που κατασκευάστηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας και υπήρξε βασικό τμήμα του «δρόμου του αλατιού» μεταξύ Ιωαννίνων και Σαγιάδας. Έχει μήκος 2.200 μέτρα και προσφέρει υπέροχη θέα προς το ρέμα του ποταμού που διέρχεται στο βάθος του φαραγγιού ανάμεσα από μεγάλα πλατάνια.
Φωτό: http://romiazirou.blogspot.com/2014/10/video_5.html