Tο Λακκί είναι το κύριο λιμάνι της Λέρου και το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου, με σύγχρονες λιμενικές εγκαταστάσεις και με μονάδα εξυπηρέτησης σκαφών αναψυχής. Αποτελεί έναν εντυπωσιακό οικισμό με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και επιβλητικά κτίρια, κατασκευασμένα τη δεκαετία του 1930 από τους Ιταλούς κατακτητές του νησιού. Σήμερα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο τουριστικά με μια σύγχρονη αγορά, ξενοδοχειακές μονάδες, εστιατόρια και κέντρα διασκέδασης. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 2.058 κατοίκους.
Ο οικισμός δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ακόμη η Λέρος, μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό ιταλική κυριαρχία. Η εξαιρετική στρατηγική θέση της περιοχής και το γεγονός ότι εκεί βρισκόταν ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Ευρώπης, έκανε τον Μπενίτο Μουσολίνι να αποφασ
ίσει ότι αυτό ήταν το καλύτερο σημείο για να στεγάσει το αρχηγείο του Βασιλικού Ιταλικού Ναυτικού, ως μέρος του σχεδίου του να κυριαρχήσει στην ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, το 1923 έφτασαν στη Λέρο δύο αρχιτέκτονες, ο Rodolfo Petracco και ο Armando Bernabiti με σκοπό να κατασκευάσουν μια πρότυπη πόλη στο λιμάνι που να μπορεί να στεγάσει χιλιάδες Ιταλούς, συμπεριλαμβανομένων και στελεχών του στρατού, αλλά και τις οικογένειές τους. Εκείνη την εποχή ολόκληρη η παραλία ήταν μια ακατοίκητη, βαλτώδης έκταση και ο οικισμός ένα ταπεινό ψαροχώρι.
Η νέα πόλη ονομάστηκε Πόρτο Λάγο από το όνομα του Μάριο Λάγο, κυβερνήτη της ιταλικής αποικίας από το 1922 έως το 1936. Τα κτίρια που κατασκευάστηκαν είναι μοναδικό δείγμα της αυστηρής ρασιοναλιστικής λιτότητας που συνδυάζει με ένα μοναδικό τρόπο τα κινήματα του μοντερνισμού, του Bauhaus και της βιομηχανικής αισθητικής. Μερικά από τα κτίρια που διατηρούνται μέχρι σήμερα και ορίζουν το μέτωπο της μεγάλης πλατείας της πόλης προς τη θάλασσα είναι ο Πύργος του Ρολογιού, με το κυκλικό αίθριο της Αγοράς, ένα συγκρότημα που ολοκληρώθηκε το 1936 και βραβεύθηκε το 1976 στην Μπιενάλλε της Βενετίας, το ξενοδοχείο Albergo Roma όπου διέμεναν οι συγγενείς των Ιταλών στρατιωτικών και το Ιταλικό Δημαρχείο στο ισόγειο του οποίου στεγάστηκαν το Ιταλικό Ταχυδρομείο και το Ιταλικό Φαρμακείο. Δίπλα στο Ταχυδρομείο βρίσκεται το περίφημο Dopo Lavoro, το εντευκτήριο όπου μαζεύονταν οι Ιταλοί μετά τη δουλειά, και στην άλλη πλευρά της πλατείας το κινηματοθέατρο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει στο τέλος της παραλιακής οδού το Δημοτικό Σχολείο με το κυκλικό του αίθριο και την αρμονική κιονοστοιχία. Στους παράλληλους με την παραλιακή οδό δρόμους, αναπτύχθηκαν οικήματα με έντονα στοιχεία Bauhaus, ενώ στους κάθετους με την παραλία δρόμους χτίστηκαν οι χαρακτηριστικές βίλες του Λακκίου, τα Παλατσίνα.
Η ναυτική βάση είχε χώρο προσγείωσης για υδροπλάνα και η φρουρά του νησιού περιλάμβανε περίπου 6.500 άνδρες. Ήταν επίσης το λιμάνι για δύο αντιτορπιλικά, δύο μικρές πυραυλάκατους και τέσσερα υποβρύχια.
Άλλα αξιοθέατα του Λακκίου είναι ο ορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου (πρώην ρωμαιοκαθολικός του Αγίου Φραγκίσκου) και ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που χτίστηκε γύρω στο 1000 μ.Χ. και είναι μια από τις πιο αξιόλογες βυζαντινές εκκλησίες, με υπέροχα ψηφιδωτά του 11ου αιώνα.