Τσέρια Μεσσηνίας

Τα Τσέρια είναι χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης, χτισμένο στους πρόποδες του Ταϋγέτου και σε απόσταση 36 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα και 12 χιλιομέτρων από την Καρδαμύλη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 600-750 μέτρων έχοντας ανατολικά το φαράγγι του Βυρού, βόρεια το βουνό και δυτικά και νότια έναν ανοιχτό ορίζοντα. Η πανοραμική θέα που προσφέρει το χωριό του έχει χαρίσει το προσωνύμιο το «μπαλκόνι της Μάνης».

Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Είτε ότι προέρχεται από τη σλαβική λέξη Τσέρια που σημαίνει συνοικισμοί, είτε ότι οφείλεται στα πολλά τσέρια, δηλαδή στα βελανίδια, ή στα τσεράτσια, δηλαδή στα ξυλοκέρατα, που υπάρχουν σε αφθονία στην περιοχή, είτε ότι πρόκειται για τη λέξη κέρας με τσιτακισμό του κ, όπως ονομάζεται ο προφυλαγμένος τόπος σε ύψωμα.

Το χωριό αποτελείται από 6 συνοικισμούς που άρχισαν να δημιουργούνται στα τέλη του 17ου αιώνα από κατοίκους της περιοχής της Ανδρουβίστας. Οι οικισμοί είναι χτισμένοι σε κυκλική διάταξη για να ελέγχεται η πρόσβαση στην περιοχή και να υπάρχει η δυνατότητα εύκολης διαφυγής σε περίπτωση επίθεσης. Τα πιο παλιά σπίτια του χρονολογούνται μετά το 1800 και είναι εντυπωσιακά δείγματα λαϊκών πετρομαστόρων. Άλλωστε, το χωριό φημιζόταν ως κέντρο φημισμένων χτιστάδων και πετροπελεκητών.

Οι Τσεριώτες είχαν σημαντική συμβολή στον αγώνα απελευθέρωσης από τους Τούρκους. Εκεί δολοφονήθηκε το 1805 ο κλεφταρματολός καπετάν Ζαχαριάς όταν είχε επισκεφτεί τον πύργο του κουμπάρου του Κουκέα. Σήμερα στον πύργο έχει στηθεί η προτομή του ήρωα και διοργανώνονται τιμητικές εκδηλώσεις μνήμης. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ζαχαριάς στρατολόγησε στο αρματολίκι του σπουδαίους αγωνιστές, όπως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά και άλλους, ενώ κατάφερε να ενώσει όλους τους κλέφτες και αρματολούς της Πελοποννήσου εναντίον των Τούρκων. Επιπλέον, συνεργάστηκε και πολέμησε τους Τούρκους με διάφορους Ρουμελιώτες κλέφτες, μεταξύ των οποίων τον Ανδρέα Βερούση, πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου.