Θέμελης Δημήτριος

Γεννήθηκε στην Πάτμο. Σπουδές στην περίφημη, αρχές του 19ου αι., Πατμιάδα Σχολή. Άνθρωπος του επιχειρείν, διακριθείς στον κλάδο αυτό, όταν ευρίσκετο για εμπορικές δραστηριότητες στο Γαλάζιο της Ρουμανίας. Μεταξύ των χρόνων 1812-1813, διετέλεσε προεστός, δήμαρχος Πάτμου. Μέλος διακεκριμένο της Φιλικής Εταιρείας, με εισήγηση, όταν βρισκόταν στην Ρουμανία, γενικά στις παραδουνάβιες χώρες, του Παπαφλέσσα, όντος κι αυτού τότε εκεί. Ήταν ο εξ απορρήτων Αλεξάνδρου Υψηλάντη. Στις προκηρύξεις της Φιλικής Εταιρείας περιλαμβάνεται ονομαστί ο Θέμελης Δημήτριος. Φέρει, μάλιστα, το οφφίκιο του Ισπραβνίκου, δηλαδή του Δικαιοφύλακος, στην σλαβική εκφορά του τίτλου. Στενότατοι, εύλογα, υπήρξαν οι δεσμοί φιλίας, και λόγω συγκαταγωγής, με τον εκ των ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας, Πάτμιο, Εμμ. Ξάνθο. Ο Υψηλάτνης, εκτιμήσας τα πατριωτικά βαθιά αισθήματά του και τις οργανωτικές επιδόσεις του στον κλάδο του επιχειρείν, τον διορίζει Γενικό Επίτροπο της Φιλικής Εταιρείας στην νησιωτική Ελλάδα. Αυτός αποδέχεται το καθήκον αυτό, εγκαταλείπων τις επιχειρηματικές εκεί δραστηριότητες, πολύ επιτυχείς μάλιστα. Το ποιος ήταν για τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ο Θέμελης, αυτό συνάγεται από την συνοδευτική εγκύκλιο επιστολή του προς τους Μητροπολίτες, Επισκόπους και Προεστώτες των Νήσων του Αιγαίου. Γράφονται σ’ αυτήν: «Στέλλω προς υμάς τον κύριον Δημήτριον Θέμελην, άνδρα φιλογενέστατον, ενάρετον και δια τον μεγάλον του πατριωτισμόν γνωστόν και εις εμέ και εις ανωτέρους άλλους, όστις είνε προσταγμένος να σας είπη τους σκοπούς μου και να οδηγήση έκαστον εις όσα παρ’ αυτού ζητεί σήμερον η πατρίς. Έχετε, λοιπόν, φίλοι ομογενείς εις αυτόν πεποίθησιν. Ακούσατε τους λόγους του και βάλετε τας οδηγίας του εις πράξιν, διότι εξ αυτών κρεμάται και η κοινή του Γένους ημών ευδαιμονία και ενός εκάστου η μερική ευτυχία». Εργάσθηκε αθόρυβα αλλά αποφασιστικά για τον κοινό εθνικό σκοπό, παράλληλα με την προαγωγή του εμπορικού του δαιμονίου. Το 1824 πληρεξούσιος της νήσου Πάτμου στην Εθνική Συνέλευση του Άργους και εν συνεχεία Μέλος της Διευθύνσεως Κυβερνητικής Επιτροπής του Αγώνος του Μεσολογγίου. Από την αλληλογραφία του με τον Ξάνθο εξάγουμε δύο διατυπώσεις του: «… παρακαλώ να εκτελέσω μίαν φοράν τα χρέη μου προς την πατρίδα, έπειτα ας αποθάνω» και «Εις τα παρά Θεού αποφασιζόμενα τις δύναται ανθέξαι;».

Φωτογραφία: https://www.tseneklidis.gr